UĞUR MUMCU -FAZIL SAY

UĞUR MUMCU ANISINA 
Yakın aile dostumuz Uğur Mumcu'nun öldürüldüğünü öğrendiğim 24 Ocak 1993 akşamı, o yıllarda yaşadığım Berlin'de tam bir konsere çıkmak üzereydim ve haberi duyduğumda kaskatı kesilmişltim. Dışarıda kar yağıyordu , ben cam kenarından dışarı bakıyordum, Fasanen strasse üzerindekı soluk sarı ışıklarda parlayan karlar uzaklaşır gibiydi yoğunlaşan düşüncelerimde, aklımdan -bizi bekleyen karanlık günler ile ilgili- büyük bir endişe geçmekteydi. İçimden bir çok kere "bu olamaz-nasıl olur" diye sayıkladığımı hatırlıyorum.
Daha bir kaç hafta öncesinde Ankara'daki evimizde beraber olduğumuz Uğur Mumcu'nun güler yüzü aklıma geliyordu, o zamanlar Kamuran Gündermir'den piyano dersi alan çocukları 8 yaşındaki Özge ve 11 yaşındaki Özgür de evimizdeydi, bize eski piyanomda küçük parçalar çalmışlardı, baba Uğur Mumcu, bana "nasıllar abisi?" diye takılarak sormuştu... Türkiye'nin gelmiş geçmiş en iyi gazetecisi Uğur Mumcu, bu sıcak ortamı yaşadığımzın bir kaç hafta sonrası bombalanarak öldürülmüştü, Gazi Osman Paşa'daki bu patlama o derece şiddetliydi ki aynı anda Ulus'dan duyulmuştu. Mezopotamya meleği yine oradaydı yine büyük bir hüzünle seyrediyordu, üzgün ellerini uzatmış bütün mahalleye dağılmış araba ve insan parçacıklarının üzerini örtmeye gayret ediyordu...
. Ölüm kültürü... Ölüm kültürü.... Bitmeyen, tükenmeyen, acımayan ölüm kültürü...
Olaydan 6 ay kadar sonra Sıvas Madımak olayları yaşandı. 37 aydın yakılarak öldürüldü.
Bu olaylar 20 yıl önce oldu.
Pek çok aydın vuruldu. Yıllar içinde pek çok aydınlık savunucusu hapise atıldı baskıya uğradı...
Aydınları susturmak için çok can aldılar... Elbet, elbet, sindirdiler herkesi...
Masum insan kalbine karşı, silahlı bombalı ölüm kültürü...
Kim daha gerçek?
Mezopotamya meleği seyrediyor olup biteni, üzgün ellerini uzatmış, yardım etmek istiyor, o bile edemiyor...

FAZIL SAY